Chociaż można odnaleźć wzmiankę o pierwszej świątyni znajdującej się w tym samym miejscu, pochodzącą z roku 1278, zwykło się przyjmować XV w. jako początek historii namysłowskiego kościoła. Budowlę wzniesiono w stylu gotyckim, z cegły, z kamiennymi detalami. Całość, wraz z wieżą, została ukończona w 1441 r., jako integralna część miejskich murów. W 1525 r. kościół w wyniku reformacji przejęli ewangelicy, którzy rok później dobudowali zakrystię. W roku 1655 świątynia została odzyskana przez katolików.
Wewnątrz kościoła imponujące wrażenie sprawia dwanaście monumentalnych filarów podtrzymujących strop. Na wyposażeniu świątyni znajduje się wiele obrazów, datowanych w większości na XVIII w. Cennymi zabytkami są krucyfiks z przełomu XV i XVI w., rzeźba Chrystusa Frasobliwego, datowana na koniec XVI w. oraz kielich o cechach gotyckich, datowany na ok. 1400 r.
Zwiedzając świątynię, warto zwrócić uwagę na finezyjne sklepienia: żebrowe, gwiaździste i przeskokowe. Niektóre zworniki, czyli szczytowe punkty łuków, są bogato dekorowane. W zamknięciu nawy głównej znajduje się zwornik z głową św. Jana Chrzciciela, na innym odnajdziemy orła śląskiego, Baranka, głowę Chrystusa na nimbie, tarczę z lwem czeskim czy też insygnia rzemieślnicze. W nawach bocznych znajdują się zdobienia podobne do tych w nawie głównej. Ciekawe są również dwie kręcone klatki schodowe, z wejściami od wewnętrznej strony naw bocznych.
Z namysłowską farą związana jest również legenda, która mówi, że w jednym z filarów podtrzymujących strop został ukryty skarb. Nie został on jednak do dziś odnaleziony, nie wiadomo zatem, czy w legendzie nie kryje się ziarno prawdy...