Świątynia ukończona w 1603 r. położona jest w zachodniej części wsi. Pierwsza wzmianka o niej pojawiła się już w roku 1580, do roku 1654 należała ona do ewangelików. Cały kościół jest drewniany, wzniesiony na podmurówce z cegły, w połowie XIX w. oraz w latach 20. XX w. był kilkukrotnie remontowany. W środkowej części dachu krytego gontem znajduje się niewielka, czworoboczna wieżyczka.
Szczególnie wartościowym elementem wyposażenia świątyni jest późnorenesansowy tryptyk znajdujący się w ołtarzu głównym, przedstawiający scenę ukrzyżowania Chrystusa. Ciekawe są również barokowe rzeźby Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty.